Hikâye nedir?
Masal değildir! Değildir! Bunu kabul etmeyecekseniz, lütfen bu yazıyı terk ediniz.
Google’da tanıdığı olup da “Nasıl Başarılı Oldum?” kitabı yazanların suratına bir eskrim kılıcı çekendir hikâye sahibi. İç savaştan kulaçla kaçandır…
Hikâyenin sahibi kim midir? Felç geçirdikten sonra üç Dünya rekoru kırandır.
O çok bildiğini sanan milyonerin dolarları ise ancak masaldan ibarettir.
“Gerisi hikâye…” derler ya hani; öncesi hikâyedir.
Masallara Kılıç Sallayan Kadın: Beatrice Vio
“Bize damağınızı verin, size su vereceğiz” der masaldaki adam. Öyle çaresizdir ki esas oğlan, akan ırmakların gürültüsüyle yürüdüğü sahilde bir keşişe rastlar: “Damağı olmayana su veren bu yüce kral nasıl olur da sana bunu dedikten sonra…”
Hadi oradan!
Ben bu hikâyeye kılıç sallarım! Beatrice benim adım Beatrice!
Menenjit oluyor küçükken. Ama menenjitin haberi yok. Dedik ya, ölümsüzlere masal anlatamazsınız. Menenjit galip gelse de anlatamazsınız. Omuriliği ve beyni zarar görmesin diye bacaklarını ve ön kollarını kesiyorlar küçük Beatrice’in.
Önce ayağa kalkıyor. Bu, televizyon kumandasına uzanmak değil tahmin edeceğimiz üzere. Önce ayağa kalkıyor takma bacaklarıyla. Yürüyor, alışıyor. Kendisine ait olmayan bir uzuvla İtalyanca anlaşıyor. Bu bacaklar onu öteye değil, tarihe taşıyacak çünkü. Öyle masal anlatmayacak! Sonra takma kollarını geçiriyor üzerine. Kılıcını eline alıyor, çalışıyor ve çalışıyor.
Kolları ve bacakları olmayan tek eskrimci olarak Kanada’da sağa savuruyor Dünya Kupası’nı alıyor, öz vatanında Avrupa’ya sol sallıyor kıta şampiyonluğunu alıyor, Macaristan’da bir defa daha Dünya’ya gösteriyor o İtalyan ellerini!
Son olarak 2016 Rio’da “bir sporcunun ulaşabileceği en yüksek mertebeye” ulaşıp 5 halkanın içinden geçiyor. Altın madalyayı belki de doğumundan kendine kalan tek doğal endamına: boynuna geçiriyor…
Ve o güzel boynuna uzanırken kılıç savuran elleriyle bas bas bağırıyor,
“Damağım İtalyan ulusal marşını söyleyecek. Bana bir su verin.”
Masallara Felç Geçirten Hikâyeci: Wilma Rudolph
Malumunuz, 1940 Amerika’sında atletizm düşmanı ejderhalar çocukları ısırıyordu. Bizim Wilma da böyle felç kaldı. Futbolsever ejderhalar çocuk felciyle tüm sporları öldürmeye çalışırken, Wilma tek bacağı ile kurtuldu bu kıyımdan.
O ne mi yaptı? Ejderhalara savaş açtı.
Aile bireylerinden oluşan Rudolph takımını kurdu. Her hafta onu terapiye götürdüler. 15’ten fazla kardeşi dönüşümlü olarak bacaklarına masaj yaptı, masaj yaptı ve masaj yaptı… En sonunda ayağa kalktığında koşmak için bir sebebe ihtiyacı yoktu. Wilma koşmak için doğmuştu. Yirmi müsabakaya katıldı, her birini kazandı. Bunun bir sebebi vardı elbette. Rudolph takımının her bireyi için bir yarış kazandı!
Bölüm sonu canavarı 1960 Roma Olimpiyatları’ydı. 3 ejderhayı, 3 Dünya rekoruyla alt etti.
“Doktorlar bir daha asla yürüyemeyeceğimi söylediler. Annem ise koşabileceğimi. Ben anneme inandım” dedi.
Bu söz masallara konu olsa da, hikâyeyi yazan; Wilma, Rudolph takımı ve inançlı bir anneydi.
Masalların İç Savaşına Yüzen Mülteci: Yusra Mardini
Denizin olmadığı Şam’da, denizsizlik değildi Yusra’nın derdi. Masallar kötü sonla bitiyordu.
Çalışacak bir havuzu vardı içinde yüzdüğü. Lakin savaşın içinde yüzmek kulaç atmaktan çok daha öte bir zorluktu. Havuzuna bomba düştü. Masal mecazlığında değil; öldürücü bir bombaydı düşen.
Masallarda hayalleri başlarına yıkılır insanların. Yusra’nın evi başına yıkıldı. Masal mecazlığında değil! Öldürücü bir bombaydı yine düşen.
Suriye iç savaşı sürerken, kardeşi ile birlikte önce Beyrut’a, oradan İstanbul’a ve en son İzmir’e kadar kaçtı havuzuna düşen bombalardan. İzmir’den Midilli’ye geçerken 6 kişi kapasiteli bota 20 kişi sığıştıkları için bot arıza yaptı. Geriye kalan tek seçenek bomba kadar gerçek bir tercihti: “Yüzmek”
Kardeşi ile birlikte tam 3 saat yüzdü Yusra… Üstelik bu kadar saat botu da çektiler iki kardeş. Kıyıya ulaştıklarında bir madalya yoktu boyunlarına takacakları. Evine bomba düşenin altın ile ne işi olurdu?
İsminiz Yusra ise madalyaya ihtiyacınız yoktu. 3 saat yüzdükten sonra Almanya’ya kara yoluyla gitmenin bir zorluğu ifade edilemez elbette. Berlin’e ulaştığında ilk sözü “Burada yüzebileceğim bir yer var mı?” oldu. 2016 Rio Olimpiyatları’na katıldığında gözyaşları bombalanan havuzunu yeniden doldururdu.
Hikâye masalları neden döver şimdi daha iyi anlayabiliyor musunuz?
Arapça’da Yusra ismi “Zorlukları kolaylıkla atlatmak” anlamına geliyordu.
Hikâye Nedir?
“Motorun sesini duymadan vitesi değiştiremezsin” diyenlere karşı, dört kez American Motorcyclist Association (AMA) şampiyonluğuna uzanan işitme engelli Ashley Fiolek’tir. Motorun titreşimleriyle vites atan ısrarıdır.
“Başörtülü kız eşofman mı giyermiş!” diyen çevresine karateden öte bir şeyler yapan ve Türkiye ile Avrasya Şampiyonluğu’nu üzerine giyen Hatice Tekin hedefidir.
Ağır astım hastası olduğu için ailesinin okula dahi göndermek istemediği serbest dalışçı Şahika Ercümen’in tuttuğu nefestir.
Ağır zihinsel engelli teşhisi koyulan ve Türkiye Jimnastik Şampiyonluğu ile üzerinden bu ibareyi raporundan kaldıran, varlığını yeniden tanımlayan Filiznur İmer azmidir.
Yazıyı terk etmeyen masalcılar… Hangi bahaneniz yukarıdakilerden kuvvetli?
Sizin ve başarınız arasındaki engeller, havuzunuza düşen bomba kadar dehşet verici mi?
Kolları olmayan Sümeyye Boyacı’nın bir akvaryumu izlerken aldığı ilhamla yüzme şampiyonluklarına koşan hikâyesi şu cümleyle başlamadı mı:
“Balıklar da kolları olmadan yüzüyor!”
