Bir camiaya mâl olmak. Malum küskün futbol romantiklerinin tutkuyla bağlı olduğu oyunculardır bayrak adamlar. Bir kulübe adım atarlar, orada emekli olurlar. Tıpkı Milano’daki destan gibi…
Önce Milan vardı, sonra Inter doğdu. Dünyanın moda başkentinde 1899’da kurulan Milan, kısa sürede şampiyonluklara abone olmuştu. Fakat külüpte herkes mutlu değildi. Takımda İtalyanların tahakkümünden sıkılan 44 üye ayrılıp 1908’de kendi oluşumunu doğuruyordu. İsminden de anlaşılabileceği gibi Internazionale, yabancılara açıktı. Zira onlar dünyanın kardeşliğine inanıyordu.
Ezeli rakipleri Juventus’un gerisinde kalan Milano’nun düşman kardeşleri Serie A’da 19’şar şampiyonluğa imza atmış durumdalar. Bakmayın kuruluş amaçlarına, Milan uluslararası, Inter ise ulusal sahnede daha başarılı. Kupa 1’de yedi defa zafere ulaşan kırmızı-siyahlılar organizasyonun abonesi Real Madrid’den sonra tarihin en başarılı ikinci camiası.
Sola Yazılan Kader
Hayat tesadüfleri sever ya, bu iki asırlık çınarda da 3 numaralı forma artık emekli. Esbab-ı mucibesi “bandiera”larında yani bayrak adamlarında saklı. Evet, Milano’da bayrak soldan yükselir!
80 yıl önce Treviglio’da dünyaya merhaba demişti Giacinto Facchetti. Mıntıkasının takımı Trevigliese’de forvet olarak başladıysa da sola yazılmıştı kaderi. Catenaccio’nun mucidi Helenio Herrera’nın gözüne bakıp transfer ettiği delikanlı, gözünü Inter’de açmış; yine orada kapatmıştı!
11 saniyenin altında 100 metreye koşabilen bir çıtaydı Facchetti. Kim bilir bu yeteneğinin üstüne gidilse İtalya bir atlet kazanır, Inter ise bayrak adamını kaybederdi. 1.89’luk genç irisiydi öncelikle mavi-siyahlı camiada. Sol beke yerleştirildi, lokomotif gibi gitti geldi. Ezeli rakibin yıllar sonra keşfedeceği Paolo Maldini’yi de müjdeledi.
Sistemin en önemli dişlilerinden biri olan futbolcu, İtalya formasıyla da bir Türkiye maçında tanışıyordu. 1968’in Avrupa şampiyonu apoletli takımının da kaptanıydı; kupa eline çok yakışmıştı. Biri finalle süslü üç Dünya Kupası gören bekin 15 yıla sıkıştırdığı 94 milli maç da cabasıydı. Hem de bu karşılaşmaların yetmişine kaptan olarak çıkmıştı.
Mavi-siyahlılarda dört lig şampiyonluğu, iki de Şampiyon Kulüpler Kupası kazanan Facchetti, yeşil sahalara veda ettikten sonra da kopamamıştı futboldan. Bayrak adamı olduğu Inter’de ne görev verildiyse yapmış, 2004’te başkanlık koltuğuna oturmuştu.
Bir yaz günü vücudunu saran pankreas kanseri onu bizlerden almıştı. 4.5 ay sonra anısına oynanan hazırlık maçında İtalya, bizimkileri ağırlamıştı. Kaptanın milli takım serüveninin başladığı ülke unutulmamıştı.
Facchetti’nin yıllarca terlettiği 3 numaralı forması artık emekli! Baksanız Inter’in şehirden düşman kardeşi Milan’da da aynı numaralı formayı faniler giyemiyor.
Neden mi…
Aslında her şey 1932’de doğan Cesare Maldini’nin 1954’te Milan’a imza atmasıyla başlamıştı. Kırmızı-siyahlılarda dört şampiyonluk gören futbolcu ayrıca 1963’te kaptan olarak Şampiyon Kulüpler Kupası’nı kaldırmıştı. Ondan bayrağı devralan oğlu camianın asıl efsanesi olacaktı.
Bayrak Taşıyanlar
Tarihler 20 Ocak 1985’i gösteriyordu. O dönemlerde gazı kaçmış kola kıvamındaki Milan, Udinese deplasmanındaydı. Baba Maldini bir yandan araba kullanıyor, diğer taraftan da yıllarını verdiği kulübün maçını radyodan dinliyordu. Bir anda kulaklarına inanamıyordu. Henüz 16’sındaki oğlu Paolo bir anda oyuna dahil olmuştu.
Hemen arabasını kenara çeken futbol insanı, arkadan gelenlere el etmeye başlıyordu. Sonunda birisi durmuştu. Öyle bir garip istediği vardı ki… Arabasına oturttuğu şoföre maç dinletiyor; ısrarla “Maldini mi diyor” diye soruyordu. Derken o an geliyor, spiker soyadını telaffuz ediyordu. Rüya değil gerçekti; oğlu yıllarca kaptanlığını yaptığı Milan’da sahaya girmişti! 13 yıl sonra bu sefer baba İtalya’yı, Dünya Kupası’nda çalıştırmış, mahdumu takımın kaptanlığını yapmıştı.
O sezon bir daha forma yüzü görmemişti oğul Maldini. Altı ay sonra 17’nci yaş günü pastasını kesen delikanlı, kısa süre içinde takıma yerleşecek, 3 numaralı formayı üstüne geçirecek ve babası gibi Avrupa’nın en büyük kupasını kaptan olarak kaldıracaktı. Yedi lig şampiyonluğu, ikisi Şampiyon Kulüpler, üçü Şampiyonlar Ligi’nde olmak üzere toplam beş Kupa 1 zaferi, muhteşem özgeçmişinin önemli duraklarıydı. Sol bek başlamış, sonradan savunmanın ortasında şiir yazmıştı.
Bir ara teniste çiftler kategorisinde şansını deneyen Paolo Maldini’nin yüzlerce kez terlettiği 3 numaralı forması emekliye ayrılsa da bir gün tekrar karşımıza çıkabilir. Bakalım çocuklarından biri Milan’da bayrağı devralabilir mi?
Babadan Oğula
Büyük oğlu Cristian aynen babası gibi hem sol bek hem de stoper olarak görev yapsa da bir türlü istenen seviyeye çıkamadı. Bugün Serie C ekiplerinden Lecco’da forma giyen solak futbolcu, artık 26 yaşında. Kardeşi Daniel’in ise tapusu hâlâ Milan’da. Aileden kelli kariyerine savunmada başlayan en genç Maldini, sonradan orta sahaya çekildi. Bu sezon Spezia’ya kiralanan hanedanın en ufağı, Milan Mayıs ayında şampiyon olduğunda kadrodaydı.
Kırmızı-siyahlıların formasını bugüne dek 15 defa terleten Daniel’in de geçen sezonki zaferde tuzu olduğu hatırlanınca, eklemek lazım. Milan’ın kazandığı 19 Serie A şampiyonluğunun 12’sinde kadroda bir Maldini vardı. Dede, baba ve torunun sahne aldığı lig maçı sayısı 1009. 1000. karşılaşmanın da Juventus’a karşı olması, manidar olsa gerek…
Daniel aile geleneğini sürdürebilir mi bilinmez ancak şehirde formül belli: Milano’da bayrak soldan yükselir!
