Her küçük kız babasına aşık doğar. Bu sevgi akışı engellenmezse de o sevgiyle büyüyüp hayata karışır. Bugün çoğu kişiye göre şanslı olarak sınıflandırılan baba kategorisinde doğdum ve büyüyorum. Küçüklüğümden beri her konuda beni destekleyen, toplumda var olan “Kadın ne anlar spordan?” düşüncesini yıkarcasına hayatımın temeline sporu yerleştiren figür, babamdan başkası değildi.
Küçükken beraber maç izler, babam hangi takımı desteklerse tersini destekleyip tatlı bir tartışma ortamı oluştururdum. 2005 senesinde, babamın hayranı olduğu efsane Milan kadrosu karşısında 2-0 yenilgiye uğrayan altın saçlı adamla bu sırada tanıştım.
Yuvana Hoş Geldin
Günler birbirini kovalarken her şey değişmeye başladı. İnsanlar maddiyatı, tutkunu olduğu değerlere tercih etti. Marka değeri taşımak uğruna yuvalarından uçup gitti. Bunca değişen şeyin içinde, değişmeyen çok az şey kaldı. Bunlardan birisi de Francesco Totti.
Bugün herkesin adını en az bir kere duyduğu, belki de Roma denilince Sezar’dan önce anılan kişiydi o. Bilirsiniz iyi futbol oynarsınız ama yaşanan bir sakatlık iyi oyunculuğunuzu unutturur. İyi işler yaparsınız, bir karalama ile bunlar göz ardı edilebilir. Hiç kolay değildir efsane olmak. Belki de temel faktör iyi olmaktan ziyade ait olmaktır. Çünkü insan anca bir yere ait hissederse tam olarak var olur.
Kuşaktan Kuşağa Efsane 10 Numara
Futbolda bazı numaralar özeldir, herkese kolayca devredilmez. Totti bu konuda çok şanslıydı, çünkü forma numarasını devraldığı isim bir diğer Roma efsanesi Giuseppe Giannini’ydi. Normal hayatta taçlar krallardan prenslere devredilir ama Roma’da 10 numara prensten krala devredilmişti ve her şey yeni başlıyordu.
Francesco Totti, kariyeri boyunca Roma formasını 25 yıl omuzlarında taşıdı. Bu süreçte Serie A’da 250 gol atarak Piola’dan sonra ligdeki en golcü isim olarak adını İtalya tarihine kazıdı. Çok yönlü bir futbolcuydu, birçok stile hakimdi. San Siro’da harika bir slalom sonrası ağlarla buluşturduğu golü, Euro 2000’de Hollanda-İtalya maçında attığı panenka, Sassuolo’ya attığı plase gol ve daha niceleri buna örnekti. Bugün tam olarak içi doldurulamayan “trequartista” tanımının hakkını veren gerçek bir kraldı.
Buraya Aitim
16-17 sezonunda Roma’nın üzerinde kara bulutlar dolaşıyordu. Bir yandan efsanenin emekliye ayrılacağı dedikoduları; diğer yandan takımla uyum sorunu yaşayan Spaletti gündemdeydi. Yaşanan bazı olaylara bağlı olarak Roma’nın biricik oğlu kadro dışı kalmıştı. Oluşan rehavet ortamına efsanenin kulüpten gönderileceği dedikoduları da dahil olmaya başlamıştı. Herkes çok şaşırmıştı çünkü hiçbir evlat büyüdü diye evden yollanmamalıydı. Casillas’ın ayrılığı bunu bize bir kez daha hatırlatan gerçekti. Kahramanlar olmadan çocuklar yeni hikâyeler yazamazdı.
No Totti No Party*
Neron’un yakmaya çalıştığı Roma, yıllar sonra yeniden yanmaya başlamıştı. 28 Mayıs 2017’de Roma tekrar alevler içindeydi ve bu sefer herkes yangının meçhulünü tanıyordu. Maç biletleri 3 hafta önceden tükenmişti. Olimpico, tarihi bir ana tanıklık ediyordu. Herkesin dudaklarında buruk bir gülüş hakimdi. Bu gülüş, maç sonunda çoluk, çocuk, yaşlı demeden yerini gözyaşlarına bırakacaktı. Bir neslin hayallerini süsleyen gladyatör, son savaşı için Arena’ya çıkıyordu. Dakikalar 59’u gösterdiğinde oyuna dahil olan savaşçı, yeşil sahalara iz bırakacak son golünü de krala yakışacak şekilde o maç kaydetti. Oynanan 90 dakika göz açıp kapatıncaya kadar bitmişti. Artık bütün takım 10 numara formayla sahadaydı. Bütün dünyanın gözü Olimpico Stadı’ndaydı. Roma bir kez daha tarih kitaplarına hükmediyordu. Artık gol sonrası parmağını emecek biri yoktu. Koca bebek büyümüştü ve artık aileye veda vakti gelmişti…
Yazıda Bahsedilen Francesco Totti Golleri:
* Totti Yoksa Parti de Yok!
